Budynek przy ul. Józefczaka 32 to zabudowa mieszkalno-usługowa starego Bytomia z roku 1890. Budynek oficyny i inne zabudowania gospodarcze przy ul. Wałowej 19 już istniał.

Ówczesnym właścicielem nieruchomości przy ulicy Langestrasse 7 (obecnie Józefczaka 32) był Leopold Hergesell.

W roku 1893 rozpoczęto planowanie budynku mieszkalno-usługowego i budynku oficyny z jej lewym skrzydłem. Potwierdza to plan sytuacyjny z 16.03.1890 roku. Na ulicy Langestrasse powstaje nowy budynek mieszkalny z usługami w paterze oraz z lewej strony od ulicy dodatkowa, druga oficyna.

Nieruchomość zostaje w pełni zabudowana i między budynkami pozostaje małe podwórze o szerokości około 3 metrów. Nieruchomość dostępna jest również od strony południowej, od ulicy Wallstrasse (obecnie Wałowej).

Budowa rozpoczyna się w roku 1893. Budynek główny, jak obecnie, składa się z parteru i trzech kondygnacji. Fasada ulicy Langestrasse nr7 (obecnie Józefczaka 32) została w roku 2022 w pełni odtworzona, zgodnie z ryciną starego projektu.

W roku 1905 oficyna nieruchomości została uzupełniona o kanalizację sanitarną. Na terenie posesji znajdowały się również zabudowania gospodarcze tzw. komórki. Widać to na szkicu (Emsicht).

W roku 1905 wybudowano skrzydło, które po okresie wojny zostało wyburzone.

Teren budowy -Stare Centrum Bytomia zostało podzielone na podłużne, długie działki, tereny zabudowy, które dostępne były z obydwóch stron – północnej i południowej. Przyjęto układ czystych, nowoczesnych fasad od strony północy oraz zaplecza gospodarczo-technicznego z dojazdem od strony południowej tj. ulicy Wallstrasse (obecnie Wałowa). Na terenie nieruchomości w niskich piętrowych zabudowaniach prowadzona była różnorodna działalność gospodarcza.

Właściciele nieruchomości sąsiednich, z jednej strony była to rodzina Białek, prawdopodobnie Polacy, a z drugiej strony właścicielem była rodzina Goorlich – Niemcy. Część tego rejonu miasta należała również do majętnych rodzin pochodzenia Żydowskiego.

Elewacje ulicy są pełne ornamentów, zachowują klasyczne proporcje okien i gzymsów. Zakończone są przeróżnymi attykami, tak aby ukryć spadki dachu i pokazać budowlę jako czyste, okazałe i proporcjonalne. Materiały wykończenia to przeważnie cegła klinkierowa lub glazurowana z przeróżną kolorystyką o różnorodnych klasycznych motywach i zdobieniach.
Budynek rodziny Leopolda Hergesell wykonany został z cegły klinkierowej, opartej na murach piwnicy zrobionych z kamienia naturalnego, typowego dla tego rejonu. Obecnie rewitalizuję się pomieszczenia piwnic przeznaczając je na działalność gastronomiczną.

Okres międzywojenny 1910-1950 r. nie jest dobrze znany. Wiemy jedynie, że budynki były w pełni zamieszkałe i zgodnie z przeznaczeniem użytkowane. W latach powojennych wyburzone zostało jedno ze skrzydeł, to po lewej stronie, patrząc od ulicy Józefczaka (rycina zezwalająca na wyburzenie)

Najgorsze dla budynków były jednak lata 2005-2015, gdzie zarządzający budynkami miejskimi ZBM fałszując księgi budynku nie dokonywał żadnych napraw i zabezpieczeń. Prezydenci Miasta ignorowali stan techniczny i możliwość rewitalizacji kwartału, doprowadzając budynki do ruiny.

W latach 2012-2015 okoliczna bezrobotna młodzież, dokonała kompletnej dewastacji budynku głównego oraz oficyny. Za cichą aprobatą Prezydentów Miasta wykradziono wszelkie mogące posłużyć dalszej sprzedaży materiały budowlane i elementy stalowe.

Budynek od 2015 roku trafił w ręce nowego inwestora i rozpoczęła się żmudna rewitalizacja. Odtworzono wszelkie stropy i podciągi w technologii tradycyjnej i żelbetu. Dach budynku przykryto żelbetowym dachem i stworzono widokowy, zielony dach z tarasem.

Podwórze ze stanu agonalnego zmienia się w dostępną i przyjazną, zieloną oazę, pełną ptaków i życia. Fasady podwórza zarastają roślinnością.

W widoku Starego Centrum tworzy się zielona wyspa, przyjazna ptakom i ludziom.

Zapraszamy do odwiedzenia naszego obiektu.